آگرین

من ِ کوچک 

در دل دریایی ات

گم میشوم آقا ؛ 

بگذار خانه ام

همین چهارخانه های

پیراهنت باشد /.

من ِ کوچک 

در دل دریایی ات

گم میشوم آقا ؛ 

بگذار خانه ام

همین چهارخانه های

پیراهنت باشد /.

دلم آن دسته از زنانگی هایی را میخاهد که با پیرهن چیت گل گلی روزهای سرد زمستان را دم اجاق آش هم میزند تا جا افتادن ، و منتظر است ، منتظر چرخیدن کلید توی در :) 

زمان وایسه ؛ اسفند بمونه و تو عوض نشی ..

دلم میخواد به همه ی دوست داشتن ـآی دنیا شک کنم ، ولی اینی که توی دل ِ من ِ چیه پس ؟!

آخرین تلاشم را میکنم ، و به خدایی که به بودنش شک دارم قسم که بار آخرست .. دیگر هیچ جای زندگی ـَم را نمیجنگم و چنگ نمیزنم .

از همین حالا ، از همین حالای حالا

تا همیشه

لعنت میفرستم

به زنی که

توی بغلی جا میگیرد

و تمامش جایی آن سر دنیا

آواره

پی ِ مردی دیگر میرود

از همین حالا 

تا همیشه

لعنت میفرستم

به زنی که 

سرش از سرفه هایت درد میگیرد

و نمیداند

تمام ِ آرزوی زنی را صاحب شده

که هر روز به خودش

و به او لعنت میفرستد ..

بیست و یک سالگی برایم گران دارد تمام میشود ..توانم خالی خسته دارم میشوم دروغ ندارم با خودم لااقل . خسته ام ، و هرزگاهی لذت بیخیالی و هرچه بادا باد میرود زیر پوستم ولی ترس از دست دادن اویی که با چنگ و دندان نگه داشتمش خواب شب را هم حرامم میکند . ترس و خستگی و استرس آینده ، توانم را خالی کرده و هنوز هستم ، شبیه همانکه همیشه بودم . کمی سرسخت تر بازهم :)

می ارزه واسه نیست کردن آدمایی که تو دست و پا ـَن دست و  پاتو قطع کنی حتا :)

واسه من دیگه همه چی کمرنگ رو یه نامرئیه :)